محسن تنابنده شاه‌نقش دیگری رو کرد

نه تصاویر آخرالزمانی معدن، نه قاب‌بندی‌های زیبا و کارت‌پستالی نایب‌سرخی‌ها.

برگ برنده رهایم کن -فارغ از تمام کم و کاستی‌ها یا جذابیت‌هایش- چیز دیگری است: جور کردن درست و دقیق در و تخته نقش و بازیگر آن هم با استفاده از بازیگرانی که یا شمایلی تثبیت شده در ذهن مخاطب دارند یا به دلیل ویژگی‌های شخصی نمی‌توانند در اجرای نقش‌ها، خودشان را پنهان کرده و تمام و کمال به شکل آن در آیند. امری که ریسک‌پذیری بالای کارگردان، شناخت دقیق نقش توسط بازیگر و هدایت درست در صحنه را نشان می‌دهد. . .

---

بازنشر از : آخرین خبر