/*//*/
.
بازنشر از : digimag
.
بازنشر از : digimag
1403\02\15 11:44:09
کمدی شکل‌های مختلفی دارد، به گونه‌های مختلف وارد سینما می‌شود و در ژانرهای گوناگون خودش را به شکوفایی می‌رساند
کمدی شکل‌های مختلفی دارد، به گونه‌های مختلف وارد سینما می‌شود و در ژانرهای گوناگون خودش را به شکوفایی می‌رساند.
شما می‌توانید به راحتی از بین زیرژانرهای کمدی یکی را به عنوان زیرژانر محبوب خود انتخاب کنید، اما گاهی همه‌چیز به این آسانی نیست. گاهی یک فیلم بامزه نامیده می‌شود در صورتی که کمدی نیست و در دسته‌بندی‌های سینمایی نمی‌توان آن را متعلق به این ژانر یا زیرژانرهای آن در نظر گرفت. این فیلم‌ها فیلم‌هایی هستند با ماهیت‌های متفاوت که غرق در لحظات مختلف خنده‌دار و شادی‌اور هستند.
در فیلم‌های این چنینی خنده از ناکجا سر بر می‌اورد و تاثیر خود را بر مخاطب می‌گذارد. هیچ فیلمی به اندازه‌ی یک فیلم که انتظارش را ندارید نمی‌تواند شما را به خنده بیاندازد.
فیلم بامزه می‌تواند در هر ژانری باشد؛ گاهی یک فیلم جنایی، گاهی یک فیلم ترسناک و گاهی یک فیلم حماسی. فیلم‌هایی که کمدی نیستند، در ذات خود به دنبال خنداندن مخاطب هم نیستند و از همین‌رو مخاطب وقتی به تماشای آن‌ها می‌نشیند منتظر چیز خنده‌داری نیست.
درست در چنین لحظاتی، این فیلم‌ها موفق می‌شوند با هوشمندی از عنصر غافلگیری بهره ببرند و مخاطب را زمانی که حواسش به کلی پرت داستان است، به خنده بیاندازند. گاهی اوقات فیلم‌هایی که انتظارش را ندارید، می توانند شما را با چند لحظه‌ی خنده‌دار مناسب، سر حال بیاورند.
«چجوری بامزه‌ام؟ مثل یه دلقک؟» این فیلم مافیایی مارتین اسکورسیزی سرشار است از صحنه‌های اکشن خشونت‌آمیز، وقایع خون‌آلود و البته کمدی تلخ و تاریک.
شوخی‌های این فیلم شوخی نیستند، اما در نهایت باعث می‌شوند لبخندی بزرگ، شاید حتی از روی ترس، روی لبهایتان نقش ببندد. همه‌چیز در این فیلم به اندازه‌ای ترسناک است که به نظر خنده‌دار می‌آید. گاهی طی فیلم از خود خواهید پرسید: «آیا واقعا کسانی هستند که این گونه زندگی می‌کنند؟» درخشش بازیگران اصلی این فیلم باعث می‌شود که مخاطب به آسانی با فیلم همراه شود و هر لحظه که پیش‌تر می‌رود، بیش از پیش خودش را با جریان داستان همراه کند.
«رفقای خوب» یک فیلم بامزه است که داستان هنری هیل را روایت می‌کند.
هنری پسری جوان است که رویای مافیا شدن را در سر می‌پروراند و به تدریج به آن دست پیدا می‌کند. این فیلم در ۶ رشته نامزد اسکار شد و جو پشی برای درخشش خود در نقش تامی دویتو توانست اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به دست آورد. «رفقای خوب» هم‌چنین در ۷رشته نامزد دریافت جایزه‌ی بفتا شد که توانست در ۵ رشته این جایزه را به دست آورد؛ از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم‌نامه‌ی اقتباسی.
این فیلم با بودجه‌ی ۲۵ میلیون دلاری توانست در گیشه بیش از ۴۷ میلیون دلار بفروشد.
رابرت دنیرو در یک کمدی دیگر؟ اگر فیلم‌های کمدی‌ای که طی چند سال اخیر دنیرو در آن‌ها حضور داشته است را فراموش کنیم، می‌توانیم او را بازیگری با حس شوخ‌طبعی بنامیم. دنیرو با تسلط فراوانی که بر چهره‌اش دارد موفق می‌شود که هم خنده‌دار باشد و هم جدی.
او می‌تواند با چشم‌هایش همه‌کار بکند و این همان ویژگی‌ای است که او را به یکی از بهترین‌های تاریخ بدل می‌نماید. دنیرو در این فیلم نقش جک والش را ایفا می کند؛ کارآگاهی که قرار است یک مجرم به نام جاناتان ماردوکاس (چارلز گرودین) را به زندان منتقل کند.
اگرچه ماهیت این فیلم به هیچ وجه کمدی نیست، اما شخصیت‌ها و شرایط پیش آمده بدون این که مخاطب از خودش اختیاری داشته باشد لبخند را بر لبان او می‌آورد. این فیلم با بودجه‌ی ۳۵ میلیون دلاری، در گیشه ۸۱.۶ میلیون دلار فروخت.
سال ۲۰۲۱ خبری منتشر شد مبنی بر ساختن قسمت دومی برای این فیلم که طرفداران ان را بسیار خوشحال کرد. دنیرو هم قرار بود به عنوان یکی از تهیه‌کنندگان در ساخت این قسمت دوم همکاری کند، اما تا به امروز خبری از ساخته شدن قسمت دوم این فیلم نیست.
«در بروژ» داستان دو آدمکش را روایت می‌کند که در یک شهر بلژیکی، بروژ، گیر افتاده‌اند.
آن‌ها در تلاش هستند که زمان را بگذرانند تا مشکلشان حل شود و بتوانند از این شهر خلاص شوند. آن‌ها مانند ارواح سرگردان در شهر می‌چرخند و گاهی درباره‌ی علایق مشترک خود با یک‌دیگر صحبت می‌کنند. نمی‌توان چیز بیشتری درباره‌ی این فیلم گفت، به جز این که با تماشای آن شاهد بعضی از بهترین دیالوگ‌های تاریخ سینما خواهید بود.
مارتین مک‌دونا در تمام فیلم‌های خود، چه این فیلم‌ها جنایی باشند، چه درام، حجم زیادی از شوخ‌طبعی را جای می‌دهد.
فیلم‌های او معمولا کمدی نیستند اما می‌توان آن‌ها را یک فیلم بامزه دانست. شخصیت‌های آثار مک‌دونا شخصیت‌هایی چندوجهی هستند که به دلایل مختلف و در زمان‌های مختلف می‌توانند بامزه باشند و با نقل قول‌های عجیب‌شان مخاطب را به خنده بیاندازند. اگر بعد از مدتی دوباره همان نقل قول را در ذهن خود مرور کنید شاید دیگر برایتان خنده‌دار به نظر نرسد، اما در زمان مناسب و با همراهی اجرای مناسب بازیگران، نمی‌توانید جلوی خنده‌ی خودتان را بگیرید.
این فیلم با بودجه‌ی ۱۵ میلیون دلاری، توانست به فروش ۳۴.۵ میلیون دلاری دست پیدا کند. مک‌دونا برای نوشتن فیلم‌نامه‌ی این فیلم توانست نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شود و جایزه‌ی بفتا را به خانه ببرد. کالین فارل هم برای نقش‌آفرینی به یادماندنی‌اش در این فیلم جایزه‌ی گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اصلی مرد در یک فیلم کمدی موزیکال را به دست آورد.
باربی (Barbie)
وقتی صحبت از فیلم «باربی» می‌شود همه از چهره‌ی متفاوت رایان گاسلینگ و اقتباس سینمایی‌ای متفاوت صحبت می‌کنند، اما یک نکته در این فیلم وجود دارد که بیش از سایر نکات قابل توجه است. «باربی» با این که فیلمی کمدی نیست، اما یک فیلم بامزه است. فیلم‌نامه‌ی گرتا گرویگ و نوآ بامباک و به خصوص برداشت آن‌ها از شخصیت کن (رایان گاسلینگ) موفق می‌شود مخاطبان را بخنداند.
باربی در این فیلم وارد یک سفر خودشناسانه می‌شود و درمی‌یابد که باید آزادی خودش را در آغوش بگیرد.
این فیلم ۱۴۵ میلیون دلاری توانست در گیشه ۱ میلیارد و ۴۴۶ میلیون دلار بفروشد. «باربی» در ۷ رشته نامزد اسکار شد و توانست اسکار بهترین ترانه را به دست آورد. این فیلم بامزه هم‌چنین در ۷ رشته نامزد گلدن گلوب هم شد و توانست جایزه‌ی بهترین ترانه را از این جشنواره هم دریافت کند.
«باربی» فیلمی است متفاوت برای مخاطبان سینمایی‌ای که سلیقه‌ای متفاوت و خاص دارند. رایان گاسلینگ و مارگو رابی در این فیلم موفق می‌شوند تبدیل به یک زوج هنری درخشان شوند که به بهترین شکل ممکن مخاطب را با داستان این شخصیت‌های معروف همراه می‌کنند.
هرچیزی که رابین ویلیامز در آن حضور داشته باشد، بی‌شک شامل لحظاتی خنده‌آور است.
ویلیامز حتی در بدترین فیلم‌هایی که در آن‌ها ایفای نقش می‌کرد هم به شخصیت خود پایبند بود و با تعهد مخصوص خود همواره می‌توانست ان شخصیت را تبدیل به چیزی خاص و متفاوت کند. این بازیگر فقید می‌توانست نوعی حس همذات‌پنداری صادقانه را وارد نقش‌های خود کند و به واسطه‌ی همین حس‌ها مخاطب را با خودش همراه نماید. یکی از بهترین مثال‌هایی که می‌توان در این رابطه زد، نقش‌آفرینی ویلیامز به عنوان پروفسور ادبیات در فیلم «انجمن شاعران مرده» است.
ویلیامز به این فیلم قلب، روح و البته شوخ‌طبعی می‌بخشد.
اگر ویلیامز را از این فیلم بگیرید شاید هرگز نتوانید چیز خنده‌داری در آن پیدا کنید، اما مگر می‌شود ویلیامز اراده کند و مخاطب نخندد؟ «انجمن شاعران مرده» در ۴ رشته نامزد اسکار شد و توانست اسکار بهترین فیلم‌نامه‌ی غیراقتباسی را به دست آورد. این فیلم جایزه‌ی بهترین فیلم و بهترین موسیقی متن را از جوایز بفتا هم گرفت. در گلدن گلوب اما این فیلم خیلی موفق نبود و با وجود نامزد شدن در ۴ رشته، این مراسم را دست خالی ترک کرد.
سال ۱۹۸۹، نانسی اچ. کلین‌باوم بر اساس این فیلم رمانی نوشت به همین نام.
«خب، خب، خب» حتما این نقل قول معروف از متیو مک‌کانهی به گوشتان خورده است.
او از این نقل قول معروف خود بعد از گرفتن جایزه‌ی اسکار، سال ۲۰۱۴، هم استفاده کرد. این فیلم یکی از بهترین مثال‌های ممکن در رابطه با فیلم‌های غیرکمدی بامزه است. داستان ریچارد لینلیتر درباره‌ی آخرین روز دبیرستان پر است از نقل قول‌های به یادماندنی که بسیاری از آن‌ها باعث شده است که مخاطبان از خنده روده‌بر شوند.
این فیلم با سبک آزادانه و بی‌قید خود موفق می‌شود مخاطب را با دنیای نوجوان‌ها همراه کند و وقتی که چنین می‌کند، بعد از ایجاد صمیمیت، با شخصیت‌های جذاب و متفاوت خود مخاطب را به خنده می‌اندازد.
کوئنتین تارانتینو کارگردان فیلم‌هایی مانند «داستان عامه‌پسند» (Pulp Fiction) و بیل را بکش (Kill Bill) در لیستی که سال ۲۰۰۲ از ۱۰ فیلم مورد علاقه‌ی خود به مجله‌ی اینترنتی سایت اند ساوند ارائه داد از این فیلم نام برده بود. مجله‌ی اینترتینمنت ویکلی، سال ۲۰۰۳ فهرستی با عنوان ۵۰ فیلم کالت برتر منتشر کرد که «مات و مبهوت» در آن رتبه‌ی ۱۷ را به دست آورد. در همان سال این مجله لیستی به عنوان بامزه‌ترین فیلم‌های ۲۵ سال اخیر هم منتشر کرد که در آن این فیلم رتبه‌ی دهم را به دست آورد.
«مات و مبهوت» فیلمی بود که ریچارد لینکلیتر را مورد توجه سینمادوستان قرار داد.
وس اندرسن سبک مخصوص خودش را دارد که اگرچه طی آن مخاطب را از خنده روده‌بر نمی‌کند، اما همواره او را غرق در سرگرمی می‌نماید. البته باید فیلم «راشمور» (Rushmore) را یک استثنا در نظر گرفت؛ چرا که یک کمدی بی‌نظیر است.
داستانی که اندرسن از کودکان در حال فرار روایت می‌کند را نمی‌توان کمدی دانست، اما لحظاتی در این فیلم وجود دارند که باعث می‌شوند مخاطب بخندد. تقریبا تمام آثار وس اندرسن از فیلم‌های کوتاه گرفته تا آثار سینمایی‌اش همه فیلم‌هایی هستند که می‌توانند ضمن روایت داستان‌های متفاوت و معرفی کردن شخصیت‌های عجیب خود، لحظاتی مفرح و شادکننده را هم برای مخاطبان فراهم کنند. «قلمرو طلوع ماه» با بودجه‌ی ۱۶ میلیون دلاری توانست در گیشه نزدیک به ۶۹ میلیون دلار بفروشد.
این فیلم نامزد دریافت اسکار و بفتا در زشته‌ی فیلم‌نامه‌ی غیراقتباسی شد.
فیلمی که سعی می‌کند همه‌چیز و همه‌جا را به یک‌باره در یک فیلم جای بدهد باید کمی کمدی هم در خودش داشته باشد، درست است؟ بی‌شک اگر کمدی را از این فیلم حذف کنیم، دیگر نمی‌توان تا این اندازه با آن ارتباط برقرار کرد. بدون کمدی دیگر شاهد سنگ‌های سخنگو و صحنه‌های زد و خورد خنده‌دار نمی‌بودیم و اگر چنین صحنه‌هایی در این فیلم وجود نداشتند این فیلم تبدیل به اپرای کاملی که امروزه هست نمی‌شد.
«همه‌چیز همه‌جا به یک‌باره» فیلمی است که بعد از اکران، تمام دنیا را شگفت‌زده کرد.
این فیلم داستان خانواده‌ای چینی در آمریکا را روایت می‌کند که یک خشکشویی را اداره می‌کنند. آن‌ها در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات زیادی هستند؛ هم مشکلات اقتصادی و هم مشکلات شخصی. با پیش‌تر رفتن فیلم اما مخاطب به تدریج درمی‌یابد که قرار نیست شاهد یک درام آسیایی-آمریکایی معمولی و تکراری باشد؛ چرا که این فیلم وارد جهان چند بعدی می‌شود و شخصیت‌های باورنکردنی و دیوانه‌کننده به تدریج به آن اضافه می‌شوند.
این فیلم در ۱۰ رشته نامزد اسکار شد و توانست ۷ مجسمه‌ی طلایی را به خانه ببرد؛ از جمله در رشته‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌نامه‌ی غیر اقتباسی، بهترین بازیگر نقش اصلی زن، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل زن. این فیلم توانست یک جایزه‌ی بفتا و دو جایزه‌ی گلدن گلوب هم به دست آورد.
این فیلم را یک فیلم کمدی-رمانتیک می‌دانند و اگرچه احمقانه به نظر می‌رسد، اما بسیاری از فیلم‌های کمدی-رمانتیک از نظر بامزه بودن به گرد پای این فیلم هم نمی‌رسند.
«ناتینگ هیل» بی‌نهایت بامزه است و هیو گرانت موفق می‌شود به خوبی جوک‌هایی که نویسنده برایش نوشته است را تعریف کند. او و جولیا رابرتز در این فیلم موفق می شوند به خوبی از پس عهده‌ی نقش‌هایشان بربیایند و شاید بتوان نقش‌آفرینی این دو بازیگر در این فیلم را بهترین نقش‌آفرینی سینمایی آن‌ها دانست. این فیلم با بودجه‌ی ۴۲ میلیون دلاری، توانست ۳۶۳.۸ میلیون دلار بفروشد.
فروشگاه اینترنتی دُرین کیدز فروش اینترنتی لباس کودک با بهترین کیفیت و مناسب ترین قیمت .
«ناتینگ هیل» در سه رشته‌ی بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اصلی مرد و بهترین بازیگر نقش اصلی زن نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلوب شد. این فیلم داستان مردی (هیو گرانت) صاحب یک مغازه‌ی کتاب‌فروشی را روایت می کند که به تازگی از همسرش جدا شده است و سرنوشت مسیر او را با یک بازیگر معروف (جولیا رابرتز) گره می‌زند.
دیزنی حالا مدت‌ها است که تبدیل به یک استودیوی ماشینی شده است و این نکته باعث می‌شود مخاطبان دلشان برای روزهایی که در آن‌ها ربات‌ها هم قلب داشتند تنگ شود.
«وال-ئی» داستان رباتی را روایت می‌کند که ساخته شده است تا اضافات و زباله‌ها را جمع‌آوری و فشرده‌سازی کند. این ربات که هفتصد سال بعد از ترک شدن زمین توسط انسان‌ها روی آن زنده مانده است، یک روز بعد از نزدیک شدن یک سفینه‌ی فضایی بزرگ به زمین، با ایو آشنا می‌شود. «وال-ئی» را شاید بتوان یک فیلم درام، تراژیک و حتی عاشقانه نامید، اما لحظات نابی از کمدی در آن وجود دارند که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت.
این فیلم با بودجه‌ی ۱۸۰ میلیون دلاری، ۵۳۲.۵ میلیون دلار فروخت. «وال-ئی» در ۶ رشته نامزد اسکار شد و توانست اسکار بهترین انیمیشن را به دست آورد.
گرتا گرویگ پیش از این که یک کارگردان باشد، یکی از ستاره‌های فیلم‌های مستقل بود.
هر دفعه که او در فیلمی ظاهر می‌شد، همه دوست داشتند بدانند حرکت بعدی او چیست. انرژی دیوانه‌کننده‌ی این هنرمند در هیچ فیلمی بیش از «فرانسیس‌ها» به درستی مورد استفاده قرار نگرفت. این فیلم درباره‌ی بحران میان‌سالی یک زن جوان است که توانست تاثیر زیادی بر جامعه‌ی هدف خود بگذارد.
در این فیلم هم‌خانه‌ای یک زن هنرمند (گرتا گرویگ) به او می‌گوید که می‌خواهد جابه‌جا شود و زندگی کردن در محله‌ای جدید با دوستی جدید را امتحان کند. این فیلم با بودجه‌ی ۳ میلیون دلاری توانست ۱۱.۳ میلیون دلار بفروشد و گرتا گرویگ به دنبال درخشش در این فیلم توانست نامزد دریافت جایزه‌ی گلدن گلوب شود.
«بولر؟ بولر؟ بولر؟ کسی نیست؟» آیا اگر این فیلم تا این اندازه بامزه نبود، می‌توانست تبدیل به فیلمی ماندگار شود؟ اگرچه «مرخصی فریس بولر» یک کمدی نیست، اما با بهترین کمدی‌ها بر سر بامزه بودن رقابت می‌کند.
فیلم‌های زیادی وجود ندارند که بتوانند تا این اندازه شما را بخندانند. این فیلم همان‌طور که از عنوانش پیداست داستان فریس بولر (متیو برودریک) را روایت می‌کند در حالی که او در روز نهم ترم جدید تصمیم می‌گیرد به مدرسه نرود و از دست معلم‌ها، مدیر و خانواده‌اش بگریزد. یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های این فیلم که بر جذابیت آن می‌افزاید شکاندن دیوار چهارم توسط بولر است.
این کار باعث می‌شود مخاطب بیش از پیش خودش را با شخصیت همراه بداند و به راحتی پای خود را جای پای او بگذارد.
سال ۲۰۲۲ اعلام شد که قرار است اسپین‌آفی به نام «روز مرخصی سم و ویکتور» (Sam & Victor’s Day Off) ساخته شود. هم‌چنین سال ۱۹۹۰ سریالی تلویزیونی به نام «فریس بولر» (Ferris Bueller) در ۱۳ قسمت ساخته شد که نتوانست به خوبی فیلم اصلی باشد. شایعات درباره‌ی ساختن قسمت دوم این فیلم هرگز پایان نیافت و حتی آلن راک در جایی گفته است که منتظر رسیدن به هفتاد سالگی است تا بتواند همراه با برودریک قسمت دوم این فیلم را بسازد.
شگفت‌انگیزان (The Incredibles)
درگیری‌های خانوادگی، مشکلات طبقه‌ی اجتماعی میانی و سردرگمی‌های کودکی؛ همه در یک انیمیشن جمع شده‌اند؟ دیزنی با این داستان دربرگیرنده‌ی روزمرگی‌های ابرقهرمان‌ها توانست یکی از بامزه‌ترین انیمیشن‌های تاریخ را خلق کند. این فیلم داستان ابرقهرمان‌هایی را روایت می‌کند که به دنبال پرونده‌های قضایی ناشی از خسارات مبارزه‌های آن‌ها با جنایتکاران از جامعه طرد می‌شوند و باید زندگی خود را به عنوان افرادی معمولی ادامه دهند.
این انیمیشن که با بودجه‌ی ۹۲ میلیون دلاری ساخته شد، توانست در گیشه ۶۳۳ میلیون دلار بفروشد. این انیمیشن که یک فیلم بامزه است در ۴ رشته نامزد اسکار شد و توانست ۲ اسکار بهترین انیمیشن و بهترین تدوین صدا را به دست آورد. اگر متولد دهه‌ی هفتاد باشید بی‌شک به عنوان یک کودک و اگر متولد دهه‌ی شصت باشید بی‌شک به عنوان یک بزرگسال با این انیمیشن خاطره دارید.
این انیمشین مناسب تمام سنین است و می‌توان بارها و بارها آن را تماشا کرد.
شخصیت‌های زیادی وجود ندارند که توانسته باشند مخاطبان سینمایی را به اندازه‌ی والتر (جان گودمن) بهترین دوست دود (جف بریجز) بخندانند. والتر یک میهن‌پرست تمام‌عیار است که معیارها و چهارچوب‌های ذهنی مخصوص به خودش را در رابطه با زندگی دارد.
این فیلم برادران کوئن که می‌توان دیالوگ‌های ماندگار آن را با گذشت این همه سال هم چنان بازگو کرد، یک فیلم کمدی در نظر گرفته نمی‌شود، اما والتر به تنهایی به اندازه‌ای بامزه است که می‌تواند خودش تبدیل به یک فیلم کمدی شود. اگر کل فیلم تشکیل شده از مجموعه‌ای از صحنه‌ها بود که در آن‌ها والتر به تنهایی فریاد می‌کشید و زمین و زمان را مقصر جلوه می‌داد، باز هم «لبوفسکی بزرگ» تبدیل به یک فیلم کلاسیک می‌شد.
برادران کوئن در این فیلم توانسته‌اند روایتی عجیب که کاملا با سبک متفاوت آن‌ها مرتبط است را به بهترین شکل ممکن روایت کنند و از بازیگران بااستعدادی هم‌چون جف بریجز، جان گودمن و استیو بوشمی به بهترین شکل ممکن بهره ببرند. این فیلم با بودجه‌ی ۱۵ میلیون دلاری ساخته شد و توانست در گیشه ۴۷.۴ میلیون دلار بفروشد.
از زمان اکران این فیلم، فرقه‌ای به نام دودیسم ایجاد شده است که پیروان آن تلاش می‌کنند سبک زندگی خود را به سبک زندگی دود نزدیک کنند. از سال ۲۰۰۰، هر ساله جشنواره‌ای به نام جشنواره‌ی لبوفسکی در آمریکا برگذار می‌شود که طرفداران این فیلم در آن حضور پیدا می‌کنند.
هیچ‌چیز بامزه‌ای درباره‌ی پسری که مدام نقشه‌ی قتل خودش را می کشد وجود ندارد، نه؟ داستان یک پسر عاشق خودکشی و شهروندی مسن به نظر خنده‌دار نمی‌آید، اما فیلم‌نامه‌ی هال اشبی قواعد را به هم می‌زند و لحظات خنده‌داری را به نمایش می‌گذارد که ممکن است باعث شود از خنده روده‌بر شوید.
دو بازیگر نقش اصلی این فیلم یعنی روث گوردون و الن گیر هر دو نامزد دریافت گلدن گلوب شدند، اما هیچ‌کدام نتوانستند آن را به دست بیاورند. بنیاد فیلم آمریکا طی لیستی که با عنوان ۱۰ فیلم برتر ژانرهای مختلف تاریخ سینما منتشر کرد، «هارولد و ماد» را به عنوان نهمین فیلم برتر تاریخ در ژانر کمدی-رمانتیک انتخاب کرد.
گاهی اوقات یک فیلم به اندازه‌ای احمقانه است که از مخاطب کاری جز خندیدن بر نمی‌آید.
با دیدن یک آدمکش که نوزادی را در یک دست گرفته و با دست دیگر به آدم بذها شلیک می‌کند، هیچ راهی وجود ندارد که بتوان نخندید. «سرسخت» بسیار بامزه، جالب و احمقانه است. یک شاهکار مناسب مخاطب عام.
این فیلم دلهره‌آور و جنایی هنگ کنگی آخرین فیلم جان وو پیش از ورود او به هالیوود بود که در آن داستان پلیسی کله‌شق روایت می‌شود که سعی دارد با همکاری یک پلیس مخفی، یک باند تبهکاری را از بین ببرد. این فیلم توانست جایزه‌ی بهترین تدوین را از دوازدهمین جشنواره‌ی فیلم هنگ کنگ به دست آورد.
این فیلم یکی از آن فیلم‌هایی است که می‌تواند در ژانرهای مختلف سینمایی دسته‌بندی شود و با این حال هم چنان باید آن را یک کمدی دانست.
برد پیت و لئوناردو دی‌کاپریو طی این فیلم در حالی که سعی می‌کنند در عرصه‌ی هنرهای نمایشی طی دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی به موفقیت دست پیدا کنند، وارد موقعیت‌های سرگرم‌کننده‌ی مختلفی می‌شوند. صحنه‌ی نهایی این فیلم یکی از آن صحنه‌هایی است که نمی‌توانید هنگام تماشای آن جلوی خنده‌ی خود را بگیرید. این فیلم نهمین فیلم بلند کارگردان نام‌آشنای هالیوودی کوئنتین تارانتینو است.
این فیلم با بودجه‌ی ۹۶ میلیون دلاری توانست در گیشه بیش از ۳۷۷ میلیون دلار بفروشد.
از آن جایی که این فیلم به داستان حقیقی شارون تیت، بازیگر آمریکایی، می‌پرداخت و اقتباسی از آن بود، توانست مخاطبان را به خوبی جذب کند. «روزی روزگاری در هالیوود» در ۱۰ رشته نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار شد و جایزه‌ی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای برد پیت و بهترین طراحی صحنه را برای باربارا لینگ و نانسی هی به ارمغان آرود. این فیلم توانست جایزه‌ی نخل سگ را که به انتخاب منتقدان بین‌المللی در جشنواره‌ی فیلم کن به فیلم برگزیده اهدا می‌شود دریافت کند.
برد پیت علاوه بر اسکار، توانست گلدن گلوب و بفتا بهترین بازیگر نقش مکمل را هم به دست آورد. تارانتینو گلدن گلوب بهترین فیلم‌نامه را به کمد جوایز خود اضافه کرد و خود فیلم هم گلدن گلوب بهترین فیلم موزیکال یا کمدی را به خانه برد.
فکر می‌کنید آویزان شدن تام کروز از یک هواپیما هیجان‌انگیز است؟ صبر کنید تا ببینید جکی چان در این فیلم چه کارهایی می‌کند.
او از یک اتوبوس آویزان می شود، از روی یک سقف سر می‌خورد و صدها شخصیت شرور را از پیش رو بر می‌دارد. چان بدل‌کاری‌های خود را به اندازه‌ای استادانه انجام می‌دهد که آن‌ها خنده‌دار به نظر می‌رسند. این فیلم محصول کشور هنگ کنگ است که فیلم‌نامه‌ی آن را چان با همراهی ادوارد تانگ نوشته است.
این فیلم توانست جایزه‌ی بهترین فیلم سال را از جشنواره‌ی فیلم هنگ کنگ به دست آورد. خود جکی چان در کتاب زندگی‌نامه‌اش از این فیلم به عنوان بهترین فیلم اکشن خود یاد کرده است. این فیلم داستان نیروی پلیس هنگ کنگ را روایت می‌کند که در تلاش است تا طی یک ماموریت مخفیانه، یک باند تبهکاری را نابود کند.
تعطیلات (The Holiday)
«تعطیلات» یکی از آن فیلم‌هایی است که مادرتان از آن خوشش خواهد آمد و هنگامی که می‌نشینید تا کمی از فیلم را با او تماشا کنید، از کیفیت بالای آن متعجب می‌شوید. این فیلم به کمک استعداد بی‌نظیر و انکارناپذیر کیت وینسلت، جود لاو، کامرون دیاز و جک بلک که به روابط‌شان با یک‌دیگر در فیلم به خوبی حیات بخشیده‌اند، زنده است. در کنار تمام این‌ها، این فیلم واقعا بامزه است.
این فیلم داستان دو زن را روایت می کند که به طور کاملا اتفاقی، سرنوشت آن‌ها را به یک‌دیگر می‌رساند.
یکی از این زن‌ها به نام ایریس (کیت وینسلت) دل‌بسته‌ی مردی شده است که عاشق زن دیگری است و دیگری، آماندا (کامرون دیاز) دریافته است که همسرش نسبت به او بی‌احساس شده. این فیلم با این که داستان پیچیده‌ای را روایت نمی‌کند، اما با شخصیت‌پردازی‌های درست و چندبعدی موفق می‌شود شما را با جریان روایی خودش همراه کند. «تعطیلات» با بودجه‌ی ۸۵ میلیون دلاری، توانست در گیشه ۲۰۵.۸ میلیون دلار بفروشد.
بسیاری از منتقدان این فیلم را در لیست بهترین فیلم‌های کمدی-رمانتیک قرن بیست‌ویکم خود قرار داده‌اند.
آیا فیلم فانتزی بامزه‌تری در دنیای سینما وجود دارد؟ این فیلم که داستان یک شاهزاده‌ی دزدیده شده و عشق حقیقی‌اش را روایت می‌کند بسیار خنده‌دار است. راب راینر در این فیلم از طریق پدربزرگی که در حال تعریف کردن یک داستان برای نوه‌اش است، مخاطب را وارد یک سرزمین خیالی می‌کند و او را پابه‌پای شخصیت‌های داستان پیش می‌برد.
این فیلم در شصتمین دوره‌ی مراسم اسکار نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین ترانه شد. این فیلم با بودجه‌ی ۱۶ میلیون دلاری نزدیک به ۴۰ میلیون دلار فروخت. جایگاه این فیلم در لیست بهترین فیلم‌های فانتزی و خنده‌دارترین فیلم‌های فانتزی که منتقدان و مجلات سینمایی مختلف منتشر می‌کنند، معمولا تضمین شده است.
منبع: yardbarker
/*/